Mijn muziek

Muziek is een oude liefde. Hoewel ik geen instrument bespeel en amper een noot kan lezen vind ik muziek fantastisch. Ik zou niet eens weten hoe ik mijn muzikale voorkeur zou moeten omschrijven. Ik heb een brede interesse en wie mijn CD-collectie zou zien zou ook de grootst mogelijke moeite hebben daar enige lijn in te kunnen ontdekken.

Ik ben een science fiction kind geweest. Dat is er nu wel een beetje vanaf, maar vroeger was ik helemaal gek van Battlestar Galactica en Buck Rogers. Daar is ook mijn voorliefde voor de electronische muziek geboren. Ik geloof dat ik van Vangelis en Jean-Michel Jarre, the Alan Parsons Project, Pink Floyd, Kraftwerk, Tangerine Dream en Kitaro wel zo’n beetje elke CD heb, en daar zit ook een hoop bagger tussen.

Ik vind het leuk om over muziek te praten, maar ik vind het wellicht nog leuker om er over te schrijven. Sommige nummers of artiesten zijn een verhandeling meer dan waard en dat wil ik graag met de lezer delen. Muziek en de beleving daarvan is ontzettend subjectief, dus ik verwacht helemaal niet dat iedereen mijn mening deelt. Maar sommige platen zijn, hoe slecht ik ze ook ooit gevonden heb, later tot mijn persoonlijke favorieten gaan behoren. Waarom? Ik kan het proberen onder woorden te brengen, maar ik beloof geen wonderen.