-
Toet toet
Twintig jaar geleden was ik onder de wapenen. Ik was zo’n beetje de laatste militair die heeft mogen dienen. Ik was van lichting 94-11 en ik weet zelfs mijn nummer nog: 170971.051. Ik ben opgekomen in Breda. Verkast naar Keizersveer en na twee maanden overgeplaatst naar Havelte. Ik woonde in Maastricht dus ik zal ergens wel iets fout gedaan hebben want veel verder hadden ze me in Nederland niet kunnen wegsturen. Die diensttijd was best leuk maar als ik had mogen kiezen was ik liever thuis gebleven. Ik heb een trits rijbewijzen gehaald waarvan ik er na mijn diensttijd niet een gebruikt heb. Het autorijbewijs had ik al. Een vrachtwagen en bus heb ik niet naast het huis staan en ik weiger motor te rijden omdat ik ervan overtuigd ben dat dat mijn dood wordt.
De eerste maand van de diensttijd wordt besteed aan de zogenaamde basisopleiding. Dan leren ze je hoe je moet marcheren, doelloos rondhollen, schieten, douchen, schoenen strikken en een tent opzetten. Dat lijkt grappig bedoeld maar het is helaas ook deels de bittere waarheid. Sommige jongens moest je echt uitleggen dat een keer douchen per week wellicht wat aan de weinige kant is. Tijdens een oefening kreeg je een schietijzer in je handen gedrukt. Een Uzi met zo’n prachtige rode dop zodat de vijand ook wist dat je met losse flodders schoot. Het schoonmaken van dat kreng stond in geen enkele verhouding tot het vermaak dat je had van het schieten. Geloof overigens niet dat ik meer dan 10 echte kogels heb afgeschoten. Daar kun je mee voor de dag komen zeg maar in Afghanistan.
Na mijn basisopleiding ging ik volledig afgetraind (in de bar weliswaar) naar mijn parate eenheid. Dat was in Havelte op de Johannes Post Kazerne. Ik zat daar bij de 43e afdeling Veldartillerie Staf Staf verzorgingsbatterij. Een opdrogend plasje water dat binnen een half jaar zou worden opgedoekt. Ze schoten er met M109 houwitsers die al verkocht waren aan Griekenland. Alle mensen werden dus opgeleid om te schieten met een stuk dat feitelijk al niet meer tot het Nederlandse wapenarsenaal behoorde. Volkomen zinloos dus. Tijdens de laatste oefening ging zo’n beetje alle munitie er door die maar voorhanden was. Dat was op zich wel leuk om te zien. Zo’n stuk staal dat eens in de 4 minuten een granaat uitbraakt die dan enkele tientallen kilometers verderop een doel moet treffen. Het meest opmerkelijke doel dat tijdens die oefening werd getroffen was overigens een telefooncentrale. Dat was niet bepaald de bedoeling en de commandant kon er ook niet erg om lachen. Hij was sowieso al in een twijfelachtige bui omdat een paar dagen eerder bij het .50 schieten het doel in het bos voor sommigen dermate oninteressant was dat ze in plaats daarvan een caravan onder vuur hebben genomen die een eindje verder naar links stond. De eigenaar had de caravan – een tweedehandsje weliswaar – daar twee dagen eerder met veel moeite gepositioneerd om te dienen als jachtverblijf. Van de caravan was helemaal niets over.
Ik kan zo wel honderd verhalen vertellen maar het bericht dat Nederlandse militairen in de voorbereidingen voor uitzending naar het buitenland maar zelf pief-paf-poef geluiden moeten maken omdat er een tekort is aan munitie is is maar weer eens het zoveelste bewijs dat wij maar beter geen leger kunnen hebben. Met Prinsjesdag zien we ieder jaar de paarden van de Marechaussee oefenen op het strand van Scheveningen. Er wordt dan vuurwerk gegooid om te kijken of de ‘peerden’ daar van schrikken. Dat doen ze uiteraard nooit. Volgende maand datzelfde eens doen maar dan door iedere keer hard ‘pang’ te roepen. Of heel zacht ‘harde knal’. Kijken of dat ook werkt. Het is natuurlijk gewoon zielig. Vanaf 2017 zullen er 37 peperdure JSF-vliegtuigen naar Nederland komen. We hadden ooit 212 F16’s. Daar werken er nu nog maar 68 van. Blijkbaar kunnen we daarmee ons land verdedigen. Dat de dreiging niet uit de lucht komt maar uit de terreurhoek maakt niks uit. We hebben ons in 2002 al voor 1 miljard gecommitteerd aan die krengen dus zullen we ze krijgen ook. Al 3 keer is er een discussie gevoerd over het wel of niet aanschaffen van de Joint Strike Fighter en iedere keer kiezen we weer definitief voor het wapentuig waarin de Amerikanen inmiddels al hun vertrouwen verloren hebben. De vergrotende trap van definitief is dan ook definitief – definitiever – definitiefst.Paul van Vliet had ooit een sketch waarin hij het Nederlands leger behoorlijk te kakken zetten. Ik ben geen fan van Paul van Vliet maar dit vind ik toch wel een vermakelijk en treffend stukje.
‘Gaat Kees behandelen de werktijden.
En dan deelt Kees mede dat de werktijden zullen worden teruggebracht geworden
Tot de vijfdaagse gevechtsweek.
Aan de vijand zijn stukken verzonden geworden.
Waarin de vijand wordt medegedeeld geworden.
Dat het nou verders geen zin meer heeft het vaderland binnen te vallen
Tussen des vrijdags 17 00 uur,
En des maandags 09 00 uur,
Daar dan niet op enige weerstand van betekenis behoeft te worden gerekend geworden.’[youtube_sc url=”https://youtu.be/2lHwv8okYMM”]
Als ik in het leger zat en ik moest net doen alsof ik schoot gaf ik de legerleiding ook iets te drinken dat klonk als bier: ‘bubbel, bubbel’ of als eten: ‘pruttel, pruttel’. Ik zou doen alsof ik hard werkte: ‘puf, puf, poeh poeh’ en zou dat telefonisch mededelen: ‘bel, bel’. Achter het stuur van mijn vrachtwagen maak ik truckgeluiden: ’trrrrrrr, brrrrrrr, toet, toet’. Terwijl ik stil sta uiteraard.
