-
Misdaadjournalistiek
Het AD heeft een hobby. Het maakt lijstjes en publiceert die als waarheid in haar krant. Zo is (was) er een lijstje met de smerigste oliebollen. De goorste haring en de grootste kutschool van Nederland.
Dat zijn van die typische lijstjes waarin de winnaar in een bescheiden zonnetje wordt gezet en er over de 99 verliezers een ton drek wordt uitgestort en dat noemen we dan journalistiek. En daar mag je niks van zeggen want journalistiek is een groot goed in het vrije Westen. En precies op de dag dat het AD het al even onduidelijke lijstje met meest criminele steden van Nederland presenteert, legt de redactie van de Limburger uit waarom zij er eigenhandig voor heeft gekozen de burgemeester van Heerlen voor de politieke leeuwen te gooien. Waarbij ik de term verraden de lading eigenlijk meer vind dekken, maar ik heb met mijn advocaat gesproken en zij is van mening dat ik dat beter niet kan zeggen. Dat doe ik dus ook maar niet.
Maar probeer het met mij eens te snappen: Er is in Heerlen een burgemeester. Een burgemeester die vrij jong is en naast zijn burgervaderschap ook ‘vader’ is in een jong gezin. Die vader wordt op enig moment geconfronteerd met een zeer ernstige ziekte bij zijn jonge zoon. De nachtmerrie van iedere ouder. En natuurlijk kun je zo’n functie niet goed vervullen wanneer je met een dergelijke thuissituatie zit. Krewinkel deed wat iedereen zou willen doen wanneer je in een dergelijke situatie terecht komt ….. hij stopte even met werken. Nu is deze mogelijk helaas niet iedereen gegeven maar Krewinkel kon het en hij werd vervangen door Emiel Roemer. Hiermee nam hij vorig jaar voor onbepaalde tijd afscheid van de Heerlense politiek.
Tot zover niks vreemds. Het gaat inmiddels beter met zijn zoon en Krewinkel had onlangs aangekondigd per 1 april 2019 weer te zullen beginnen. Maar er was nog iets. Kerkrade zocht een nieuwe burgemeester. En op deze functie solliciteerden een aantal kandidaten. Waaronder de huidige burgemeester van Beesel Petra Dassen-Housen en …. Ralf Krewinkel. Beiden zijn geboren in Kerkrade. In ‘De Limburger’ van 27 februari las ik dat zij de nieuwe burgemeester werd. Ook werd duidelijk dat ze de kans met beide handen aangreep om in haar eigen geboorteplaats de rol van ‘mooder’ te gaan vervullen. De Limburger prees de bijna-burgermeester van Kerkrade de hemel in. Zij was de verpersonificatie van de ideale burgemeester. Bestuurlijk vaardig, gepassioneerd en een echt mensen-mens. Iemand die, als er een gezinslid ziek was, gewoon haar baan een tijdje zou opgeven om voor die persoon te zorgen. Zo iemand. Ralf Krewinkel had een jaar die andere rol van ‘vader’ moeten vervullen en zag dat diezelfde uitdaging in zijn geboorteplaats ook wel zitten. Dus hij had, met de wetenschap dat het de ‘goede kant opging’ met zijn zoon, ook gesolliciteerd.
Met Krewinkel verging het anders. De stemming voor een burgemeester is geheim. Waarom? Omdat je wil voorkomen dat de kandidaten die het niet worden daar last mee krijgen. Dat ze beticht worden van niet loyaal zijn en zo. Zoals met Emiel Roemer toen duidelijk werd dat deze Commissaris van de Koning in Gelderland wou worden. Toen er gestemd werd in Kerkrade mocht dan ook niemand van de pers aanwezig zijn. Maar een verslaggever van ‘De Limburger bevond zich op een plek waar hij niet had mogen zijn. En dat wist ie waarschijnlijk donders goed. Hij ving op dat ook Krewinkel kandidaat was en duidelijk werd dat hij het niet werd. Hij ging er mee naar huis en vertelde het op de redactie van de Limburger. Die dachten na. Vroegen zelfs om juridisch advies en zetten het daarna toch in de krant. Waarom?
Om de lezers te informeren over de gang van zaken rond de benoeming van een burgemeester? En omdat ze blijkbaar ‘het opnieuw aan de slag gaan van een burgemeester die geruime tijd ziek thuis heeft gezeten’ wilden melden. Hmmm…? Ik weet niet wat u ervan vindt, maar ik vind het eerste argument uiterst bedenkelijk. Een sollicitatieprocedure voor burgemeesters staat verwoord in de Grondwet en de Gemeentewet. Daar is weinig nieuws aan tenzij je het er zelf van maakt. Door de afgewezen kandidaat te vermelden bijvoorbeeld. Het tweede argument is pas echt onzinnig. De krant schendt hiermee de procedure. Ik kan mee voorstellen dat je dat bij misstanden van groot maatschappelijk belang doet, maar wat was hier dan aan de hand behalve dan dat de raad van Kerkrade een voorkeur had voor Petra Dassen-Housen. Maar de Limburger vindt blijkbaar iets van het feit dat Krewinkel solliciteert op de functie van burgemeester terwijl hij ‘ziek’ is. Al is hij niet ziek. En is dat ook geen geheim. Zijn zoon is ziek. En daar had ie blijkbaar te lang voor gezorgd. Maar dat zei de krant niet.
Nadat ze Petra Dassen-Housen de hemel in hadden geprezen – en ik zie overigens geen enkele reden waarom zij geen compliment had mogen krijgen – stampten ze Krewinkel voor het hebben van dezelfde ambitie de grond in. En het vellen van het vonnis lieten ze over aan de Heerlense politiek. Die zich daarvoor lieten gebruiken en gaven daar vervolgens de Gouverneur de schuld van. Sjiek allemaal. Ik hoop niet dat Heerlen de burgemeester krijgt die ze verdienen. Want met die mentaliteit snap ik wel waarom Heerlen op 4 in dat misdaadlijstje van het AD staat.
