Bepaalde mijlpalen in het leven moet je vieren. Een geboorte vier je niet echt. Ja natuurlijk wel met je vrouw en de familie, maar het wordt niet direct groot feest. Daarvoor ligt mams te uitgeteld in een bed van de bevalling bij te komen. En omdat pa ook niet direct het toonbeeld van rust is komt er van feesten niet veel terecht. De champagne blijft zelfs dicht, want de mogelijkheid dat er een kans is dat de jonge spruit er misschien in de verte iets van zou binnenkrijgen is gewoonweg te groot.
Sommige mensen houden een babyborrel, maar daar heb ik de lol nooit zo van ingezien. Los van de vraag of het niet gewoon een hele luie manier is om een een keer van al dat kraambezoek af te zijn, zijn het doorgaans ook verschrikkelijke bijeenkomsten. De baby zelf zie je vaak niet, want die slaapt toevallig en drinken is er ook niet bij want je moet tenslotte ook nog naar huis. Mensen met kinderen, en dan vooral jonge kinderen, kennen vooral heel veel mensen met ook jonge kinderen en die kunnen het doorgaans dan ook prima met elkaar vinden. Het gevolg is een Fristi met chips pandemonium waar alle kinderen, die bij binnenkomst nog smetteloos wit waren, er na een half uur oranje van de paprikachips bijlopen. De combinatie Fristi en chips is als Cola Light met een Mentos alleen duurt het wat langer. Als je niet weet wat een Mentos moet Cola Light doet, moet je maar even naar onderstaand filmpje kijken.
[youtube_sc url=”http://youtu.be/uQ05eALMBEo”]
Mijn ervaring is dat Chips en Fristi eerst een uur of twee moeten doorgisten. Dan moeten daar nog wat spekken en winegums op en dan is het precies goed. Op de terugrit naar huis komt er na drempel 1 een klein boertje. Na drempel 2 komt er een onderdrukte hoestbui om vervolgens na drempel 3 de volledige maaginhoud aan de achterkant van de bijrijdersstoel te schenken. Ik heb het een keer of 9 meegemaakt dus ik heb ruime ervaring.
Als er dan een eerste mijlpaal gevierd moet worden, dan wordt dat dus de eerste verjaardag. Deze week is het zover. Twee keer. Gisteren voor de echt, en morgen nog een keer voor het feest. Bent zelf snapte er niet veel van. Hij vind de aandacht gewoon leuk en weet ook niet goed wat ie met dat taartje met dat vlammetje moet doen. Het vlammetje pakken is geen goed idee, dus daar kon mama nog net een stokje voor steken, maar daardoor bleef de door mij zo vurig gewenste taartaanval ook uit. Leuk mannetje hè! Dat het maar een grote knul mag worden.
[youtube_sc url=”http://youtu.be/O7IB7NPiy-4″ width=”340″ height=”560″]
If you enjoyed this article please consider sharing it!