Adam Yauch is niet meer. Als u nog nooit van hem gehoord heeft dan denk ik ook niet dat de naam MCA ineens een belletje doet rinkelen. MCA is zijn artiestennaam in de band ‘The Beastie Boys’. Dat is voor mij dus pas jeugdsentiment. Nu is het met muziek, en met vele andere kunstvormen zo, dat de kwaliteit zo subjectief is dat een discussie hierover met de verkeerde personen (lees: niet liefhebbers) doorgaans eindigt met een ‘en toch vind ik er niks aan’ en zelden met een ‘als je het zo zegt vind ik het ineens fantastisch’. Ik ken genoeg mensen met allerlei principes op muziekgebied die na 4 glazen bier ver weg zijn en na 12 glazen bier hebben plaatsgemaakt voor een schaamteloze karaokesessie van ‘Du’ van Peter Maffay. Daar mag je ze de rest van hun leven niet aan herinneren, maar dat doe je natuurlijk toch. Dagelijks als het even kan.
Kijk. Ik ga nu niet beweren dat de Beastie Boys het beste zijn wat de popmuziek heeft voortgebracht, maar hun gang van de punk muziek naar de rap hiphop kan velen, mijzelf incluis, bekoren. Yauch had van de drie nog wel de meest normale stem. Ad-Rock was degene met dat rare knijpstemmetje die eigenlijk constant net vals zong, maar daarmee wel de klank van de Beastie Boys bepaalde. In Nederland zijn ze bekend geworden door het nummer ‘Fight for your right’ in 1986, maar ze bestonden al een jaar of 7. Hun vroege werk kenmerkt zich meestal door een snoeihard gitaarrifje dat daarna door de heren aan elkaar wordt gerapt. Met ‘Paul’s Boutique’ leverde ze een geweldige plaat af die stijf staat van de samples van andere nummers. Zoveel zelfs dat er geen plaat is die meer bij elkaar gejat is dan deze. Toch wordt de plaat, en terecht, door velen gezien als een van de beste rapalbums ooit gemaakt. Op hun Anthology CD (met exact dezelfde zijkant als die van de Beatles en die staan in menig CD kast dus vaak naast elkaar) staat een versie van Elton John’s ‘Benny and the Jets’. Niet bepaald een hommage, wel erg leuk. En vals vooral. Thanks to Bizz Markie.
Het kan niet anders, dan dat de Beastie Boys nu niet meer bestaan. Dat dacht ik ook van Queen toen Freddy Mercury overleed, maar daar dachten de heren anders over. Maar mij heeft dit nieuwe Queen nooit kunnen bekoren. Deze heren zijn inmiddels al op leeftijd, keurige huisvaders, en het is daarom onwaarschijnlijk nog nieuw werk van de heren tegemoet te mogen zien. Jammer. Onderstaande clips van ‘She’s on it’ en ‘Sabotage’ zijn gewoon leuk om naar te kijken. Waarbij natuurlijk opgemerkt moet worden dat het tot op de dag van vandaag een schande is dat ‘Sabotage’ nooit een prijs gewonnen heeft als beste clip. Over ‘Sabotage’ gesproken.
[youtube_sc url=”http://youtu.be/9PLfjhQG97I” ratio=”4:3″]
[youtube_sc url=”http://youtu.be/z5rRZdiu1UE” ratio=”4:3″]
If you enjoyed this article please consider sharing it!