-
Pool des verderfs
Hoewel ik bijna altijd meedoe hou ik niet zo erg van pooltjes. Niet omdat ik bijna nooit win, maar omdat er zo weinig kennis voor nodig is dat het gewoon een loterij is. Natuurlijk is het onverstandig om tijdens het komende EK al je kaarten te zetten op Ierland. En is het waarschijnlijker dat Duitsland kampioen wordt dan Portugal, maar iedereen die een beetje nadenkt kan met een pooltje winnen. Er is iemand die onderzoek heeft gedaan naar voetbalpools en tot de opzienbarende conclusie is gekomen dat het niet te voorspellen is.Nu vind ik het in zekere zin vreemd dat je daar onderzoek naar doet. Het aantal onvoorspelbare factoren in sport is zo groot dat je weliswaar kunt vinden dat een ploeg beter is dan de andere en daardoor waarschijnlijk gaat winnen, het loopt bijna altijd anders. Vandaag speelde Polen de openingswedstrijd tegen Griekenland. Ik heb de eerste helft gezien en toen vond ik de Polen best aardig. Ze kwamen met 1-0 voor en de Grieken kregen een rode kaart. Die was volkomen onterecht, dus ineens ging een scheidsrechterlijke dwaling ook meespelen in de einduitslag. In de tweede helft scoorde de Grieken toch gelijk en kregen de Polen nog een rode kaart en een penalty tegen. Die werd weliswaar gemist, maar de Grieken hadden het beste uitzicht op de winst. Dat had niemand na 45 minuten nog verwacht. Naast de scheidsrechter, is het publiek, een onverhoopte blessuren van de vedette, de beslissingen van de coach (wissel van Robben door Advocaat in 2004), en het weer van invloed op de einduitslag. Sinds vorige week moeten we daar wellicht ook het aantal omgekochte spelers en het gemoed van de spelers aan toevoegen. Want wat is dat Nederlands Elftal een chagrijnige bende zeikerds aan het worden zeg. Maar goed.
Vrouwen scoren doorgaans goed in pooltjes. Die hebben vaak (de uitzondering bevestigen ongetwijfeld ook hier de regel) de klok wel horen luiden, maar weten niet goed waar de klepel hangt en doen dus gekke dingen. Voorspellen winsten waar mannen ze niet verwachten en vooral ook gelijkspelen. Mannen denken vaak alleen in winnen of verliezen en tenminste eenderde van alle potjes eindigt in een gelijkspel. Mijn conclusie is dus ook dat als het al zo moeilijk is iets te zeggen over één wedstrijd, dan is het dus vrijwel onmogelijk iets zinnigs over het hele toernooi te zeggen. En wat die pooltjes dan extra vervelend maakt – en dat is dus mijn belangrijkste kritiek – is dat je je vooraf moet vastpinnen op het hele toernooi. Doen jouw ploegen na de eerste ronde niet meer mee, dan is het toernooi over. Ik heb in het verleden nog nooit een toernooi gewonnen, maar had altijd wel de wereld- of Europees kampioen goed, maar dat telt niet. Maar iedere dag de uitslagen doorgeven is voor de meeste organisatoren (en ook deelnemers) te hoog gegrepen, dus moet ik het hier mee doen of er zelf een organiseren.
Met wielrennen zijn de pooltjes zo nodig nog moeilijker. Vooral omdat je de beste renners wel moet opnemen omdat je anders helemaal geen kans maakt. Iedereen zal Cavendish hebben en ook iedereen nam Contador en Schleck mee. Doe je dat niet en ‘Cav’ wint er weer eens 7, kun je het shaken. Het verschil wordt dus niet gemaakt door die 7 goeie die iedereen heeft, maar door die onverwachte renner die opvalt door goed rijden en nog punten pakt ook. En dan is Johnny Hoogerland wel een opzienbarende verschijning, punten halen doet ie niet voor je. Daar heb je van die geniepige renners als Leipheimer voor nodig. Die niks winnen. Nooit aanvallen, maar er wel altijd bijzitten en hun puntjes meepakken. Geen parels voor de sport, maar wel voor je pooltje. Succes er allemaal mee.
