-
Farcebook
Het gaat goed met Facebook. Een paar maanden na de beursgang kunnen we concluderen dat het aandeel nog nooit zo laag heeft gestaan als nu en dat wordt nog veel lager. Let maar op. Want wat heb je nu eigenlijk als je een aandeel Facebook hebt? Facebook is een goudmijn voor marketeers die hun producten heel gericht aan een groot publiek willen kunnen slijten. Hier verdienen ze dus geld mee. Want even voor de duidelijkheid: als op internet niet duidelijk is wat het product is waar geld mee verdient wordt, dan kun je er vanuit gaan dat je zelf het product bent. Dat geld dus voor Facebook, maar ook voor Dropbox, Twitter en al die andere social media of social share site in de ‘cloud’. Ze monitoren al je handelingen en verkopen de gegevens door aan bedrijven die daar interesse in hebben. Bovendien zijn ze wettelijk eigenaar van alles wat je er op zet. Dus ook je foto’s, filmpjes en teksten. Niks privé aan hoor.Het probleem voor facebook is dan ook een balans te vinden tussen het zijn van een social medium en het domweg volpompen van mijn scherm met boodschappen die ik misschien interessant vind. Reclame dus. In het begin vond ik het leuk op Facebook dingen met vrienden, familie en collega’s te delen, maar langzaam aan begin ik een beetje moe te worden van alle onzin-berichten die mijn facebookscherm vervuilen. Zo weet ik dat sommige collega’s intiemspray van Feminine ‘leuk’ vinden. Andere willen me doen geloven dat ze ‘Dela uitvaartverzekeringen’ leuk vinden. In werkelijkheid vinden die mensen dat natuurlijk helemaal niet leuk, maar krijgen ze korting als ze zeggen dat ze het leuk vinden. Dat is dus echt waardevolle informatie voor marketeers zou ik zeggen. Echte informatie waar je verkoopbeleid op moet baseren. Dan gaat het helemaal goed komen. Rot toch op! Mensen doen alles om iets gratis te krijgen. Vooral liegen.
Ik heb niet zo heel veel ‘vrienden’. Aan die wedstrijd doe ik niet mee. Ik kom mensen tegen die 900 vrienden hebben. Het schijnt zelfs zo te zijn dat er mensen sociaal in de knoei komen omdat ze te weinig vrienden op Facebook zouden hebben. Maar stel je nu eens voor dat ik wel 900 vrienden had. En die vrienden besloten allemaal aan SongPop mee te gaan doen. Dan kun je je pagina wel sluiten. Want van ieder plaatje dat een van die ‘vrienden’ raadt, komt er een boodschap in mijn nieuwspagina. En na een week nog een samenvatting. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Hooguit als het vrienden zijn tegen wie ik dit spelletje speel, maar toch niet van iedereen! Als er straks 30 van dat soort spelletjes zijn is het eind zoek.Daarom wordt het uiteindelijk niks met Facebook. De balans zal definitief naar de verkeerde kant doorslaan. Dan is het een drukke, knipperende marketingsite geworden waar de spam gewoon 90 procent van je pagina is. Het idee was leuk, maar de hebzucht slaat toe. Het wordt alsmaar erger omdat het moet. Facebook is na de beursgang meer dan 100 miljard waard, maar hebben maar een winst van 1 miljard per jaar. Daar krijg je dus niet veel dividend van. Het aandeel is – begin augustus 2012 – al weggezakt met 47%. Dat vinden de aandeelhouders niet fijn en dan zit er maar een ding op: meer winst maken. Dat kun je doen door de kosten te verlagen of de omzet te verhogen. En die omzet zijn wij. Wij die kijken naar reclame. Dus …. er komt nog heel, heel, heel veel reclame bij. En als er dan mensen, net als ik als dit zo door gaat, besluiten Facebook te verlaten, moet er nog meer reclame bij totdat uiteindelijk iedereen weg is. Mooie paradox en wat een slecht vooruitzicht. Blij dat ik geen aandelen heb.
