-
Groen en Geel
Toen ik in 1990 in Maastricht ging studeren besloot ik geen lid te worden van een studentenvereniging. Ik vond dat wel leuk, maar omdat ik het eerste jaar van mijn studie nog tussen Venlo en Maastricht heen en weer reisde was dat gewoonweg niet heel erg praktisch. Na dat eerste jaar ging ik op kamers wonen en met de mensen in dat studentenhuis heb ik een dermate goede band gekregen dat wij eigenlijk onze eigen studentenvereniging waren. Een naam hadden we niet, maar wel een hoop lol. Een van de hoogtepunten van ieder schooljaar was de Inkom. Onze studentenvereniging had geen leden en die hoefde we dus niet te werven dus gingen we gewoon de stad in om te feesten. Net na de Inkom van 1993 gebeurde er iets vreselijks. Tanja Groen, een studente die aan het rondneuzen was bij SV Circumflex kwam na een avond stappen nooit meer aan op haar kamer in Gronsveld. De kamernood moet behoorlijk hoog zijn geweest in die tijd, want dat is best een behoorlijk eindje fietsen. Voor een meisje alleen zeker geen goed idee.Alle alarmbellen rinkelden en heel wat studenten hebben ‘meegezocht’ naar de plek waar Tanja zou kunnen verblijven. Ik kan me nog goed herinneren dat er een poster was gemaakt met daarop haar foto en een tekst die in ieder geval de zin ‘in bezit van zwarte omafiets’ bevatte. Ik kan me dat zo goed herinneren omdat ik daar – geheel misplaatst natuurlijk – in een kroeg een keer een flauwe grap over heb gemaakt. Op de poster was de zin namelijk afgebroken na het woordje oma. Waardoor er stond:
IN BEZIT VAN ZWARTE OMA-
FIETS …….Ik zal de grap laten voor wat ie was, maar ik moest aan de poster denken toen ik vorige week die duikers in Maastricht de vermeende fiets van Tanja zag opduiken. Ik zag die fiets op het journaal en hoorde daar de auteur van een boek over de verdwijning van Groen (een man van 50 die nog bij zijn ouders woonde) helemaal lyrisch worden. ‘Dit was de fiets’, zei hij blij in de camera. Ik zag de foto en dacht: ‘dat is de fiets helemaal niet, want het is geen omafiets’. Ik was in die tijd zelf bezitter van een omafiets en weet waar ik het over heb. De fiets had versnellingen en zag er te goed uit om 20 jaar in het water te hebben gelegen. Enige overeenkomst was de kleur zwart. Iedere student die een fiets jat spuit zijn fiets over en dan is ie meestal zwart.
Kijk. Ik ben niet zo arrogant dat ik beweer dat paragnosten oplichters zijn. Ik sluit niet uit dat mensen ooit dingen zien die onverklaarbaar zijn. Ik denk alleen niet dat je dingen kunt uitkiezen om te zien. Als je met een klerenhanger met u-bocht, gewapend met een paar verse laarzen langs de kant van de Maas gaat lopen roepen dat daar een fiets ligt, is de kans groter dat je die fiets er zelf ingeflikkerd hebt dan dat die klerenhanger je dat verteld heeft. Helaas, en ik denk dat de ouders van Tanja er ook wel een beetje klaar mee zullen zijn, menen allerlei mensen vreemde vondsten immer te moeten relateren aan haar verdwijning. We willen zo graag dat dit wordt opgelost dat we bij de vondst van een stuk plastic in een buis gelijk denken dat we het mysterie hebben opgelost. De politie moet komen, want het wordt allemaal zo knullig aangepakt dat je er eigenlijk voor achter slot en grendel moest kunnen gaan, en dan begint de teller te lopen. Er wordt forensisch onderzoek gedaan op een fiets die op aanwijzen van een klerenhanger uit het water is gevist. Uiteindelijk zal blijken dat het allemaal weer onzin was en blijft het mysterie onopgelost. Als ik dan toch een klein beetje richting mag geven aan dit onderzoek, zou ik eens gaan praten met die man die dat boek heeft geschreven. Vreemd mannetje was dat.
