-
2012 DA14
Over toeval gesproken. Gisteren zat ik op de bank naar ‘De Wereld draait Door’ te kijken en daar probeerde Vincent Icke, een van de meest begrijpelijke sterrenkundigen van onze tijd, de impact te beschrijven van een meteoriet die op de aarde insloeg. Keer op keer beschreef hij de impact van een inslag, maar net als hij wilde vertellen hoe groot een dergelijke meteoriet was, stelde heer van Nieuwkerk of tafelheer van Dis een volgende vraag. Leuk gesprek met een onbevredigend einde want ik was eigenlijk geen steek wijzer geworden. Nou ja. Als er een komeet van ongeveer 3 km voor de kust van Long Island inslaat is het wel zo’n beetje afgelopen met het leven. Tsunami’s van 30 km hoog en vele jaren duisternis zullen dan al het leven op de aarde wel voor een groot gedeelte vernietigen. Net als de meteoriet van 15 km groot die 65 miljoen jaar geleden insloeg in de Yucatan (voor de kust van Mexico) en verantwoordelijk was voor het uitsterven van de dinosauriërs.Het slechte nieuws is dat het niet de vraag is of dit nog een keer gaat gebeuren, maar eerder wanneer. We zien tegenwoordig dergelijke objecten een stuk eerder aankomen en kunnen dan – op zijn Armageddon’s – proberen nog enig verweer in stelling te brengen. Hoe toevallig is het dat op dit moment (ik schrijf dit op vrijdagavond 15 februari 2013 om 20.18) een object met de prachtige naam 2012 DA14 op nog geen 28.000 km langs de aarde scheert. Het is weliswaar maar 45 meter groot, maar als dat op Amsterdam landt is dat toch vrij onaangenaam. Ginnegappend konden de heren zich daar gisteren bij DWDD niet heel veel bij voorstellen. Hoe nog toevalliger is het dat vanochtend in Rusland een komeet met een doorsnee van 15 meter de dampkring binnenschreed met een snelheid van 30 km per seconde. En dat was nogal een entree. Een geweldige lichtflits (feller dan de zon) en een enorme knal zorgde ervoor dat meer dan 1000 mensen gewond raakte door het rondvliegend glas van alle ramen die het nagenoeg gelijktijdig begaven. Dus heren van DWDD. Dat doet dus een komeet van 15 meter en ….. en dat is nog wel het meest slechte nieuws. Deze zagen we niet aankomen. Zo’n jongen op Fukushima 1, 2 en 3 en we hebben toch een serieus probleem.
Het goede nieuws echter is dat dergelijke kometen enorm zeldzaam zijn en de kans dat ze in bewoond gebied schade aanrichten is nog veel kleiner. Dat is een kwestie van kansberekening in combinatie met het feit dat de aarde voor het grootste gedeelte uit water bestaat. Hoe zeer ik de slachtoffers (al zijn er vooralsnog geen doden gevallen) ook betreur, het is eigenlijk ook fantastisch dat dit kan gebeuren. Dat maakt ons ineens weer onderdeel van een universum waar zich meer afspeelt dan een kredietcrisis of een restaurant dat paardenvlees verkoopt voor rundvlees. Ook belangrijk, maar nu even niet.
Ik kan me nog herinneren dat in 1986 de komeet van Halley in de buurt van de aarde kwam. Er werd op televisie live verslag gedaan van een poging een satelliet (Giotto) op het oppervlak van de komeet te laten inslaan om net daarvoor allerlei metingen te doen. Halley is iedere 76 jaar zichtbaar en het is maar zeer de vraag of ik hem nog ooit ga zien. Ik zou 89 jaar oud moeten worden. Halley is 11 km in doorsnee en wordt als sinds 252 voor Christus door mensen waargenomen. Da’s al 30 keer. In 1997 was een andere komeet, van uitzonderlijke grootte, ruim 19 maanden op aarde zichtbaar. Het was Hale-Bob. Een komeet zoals vaak afgebeeld op bijbelse taferelen. Ik heb uren naar de hemel gestaard en me een voorstelling gemaakt was een geweldig kracht daar losgelaten werd. Ik ben blij dat ik dit soort dingen bewust heb meegemaakt. Daar kan niks tegenop.
