-
Blauw op straat
Gisteren zag ik op internet een bericht staan dat de politie in Zuid-Limburg rijbewijzen in zou vorderen van fietsers die iets te diep in het glaasje hebben gekeken. Vrijwel direct daarna meldde de politie dat het geen beleid is om rijbewijzen van beschonken fietsers in te vorderen. De politie was gelukkig echter wel op de hoogte van de wegenverkeerswet en kan bij ernstige recidive het rijbewijs van een bestuurder te fiets invorderen ook al zat de bestuurder op dat moment niet achter het stuur in een auto.
Weer een topwet. Het is in Nederland – en daar kan ik me wel wat bij voorstellen – niet toegestaan om beschonken aan het verkeer deel te nemen. Niet in een auto, maar gek genoeg evenveel niet op een fiets terwijl het volgens mij toch een veel onschuldiger vervoermiddel is dan een auto. Ik weet wel waar ik liever bovenop knal. Maar toen ik dit op internet las moest ik terugdenken aan het jaar dat Pim Fortuijn werd vermoord. Dat was op een maandag in mei. De woensdag daarop werd de finale van de Champions League gespeeld en die wedstrijd ben ik in de kroeg gaan kijken. Op de fiets. Veel heb ik die avond niet gedronken, maar toen ik na 3 uur opstapte had ik in totaal 5 glazen bier op. Randjes of vaasjes zoals ze in Amsterdam zeggen. Ik fietste in Maastricht de Tongersestraat op en zag direct dat er in de verte een alcoholcontrole bezig was. Razendsnel controleerde ik mijn lichten en zag dat die keurig brandden dus ik ben vol vertrouwen verder gefietst.In de fuik werd ook ik echter aan de kant gezet en moest blazen. Ik heb de man vreemd aangekeken en gevraagd waarom. Omdat ik een bestuurder was en nog wel een met licht. Dat is verdacht. Ik maakte er verder geen punt van en blies dat machientje van hem in tweeën en daarop verscheen na een paar tellen de -P- van prima. Prima? Zo heel prima was dat niet. Ik had 5 glazen bier op en vond van mezelf dat het geen goed idee was zo auto te rijden. Ik zei tegen de agent dat ik 5 glazen bier op had en dat dat onmogelijk kon kloppen. Nu was het de beurt aan de agent om mij eens vreemd aan te kijken, want hij was er blijkbaar niet op bedacht dat er mensen zouden zijn niet akkoord gingen met een gunstige uitslag. Resultaat was dat ik op een andere apparaatje nog een keer mocht blazen. Weer prima. Ik vroeg hoeveel ik als fietser eigenlijk mocht drinken. Evenveel als in een auto zei de man die voorbereidingen begon te treffen voor mijn transportatie naar het bureau voor een bloedproef.
Zover heb ik het maar niet laten komen. Heb eieren voor mijn geld gekozen en ben verder gefietst. Ineens realiseerde ik me echter dat dit wel eens tot een strafblad had kunnen leiden. Een strafblad wegens rijden onder invloed. En dat is een misdrijf is. Ik? Die nooit een druppel drinkt als ie met de auto gaat. Waarschijnlijk had er ook nergens bijgestaan dat ik op een fiets zat en de juut-van-dienst dermate machtsgeil en strontverveeld was dat ie van pure lamlendigheid maar fietsers en voetgangers ging laten blazen. Met licht nog wel. Had ik er mooi opgestaan. Dus die lulkoek dat het geen beleid is fietsers te laten blazen is aan mij niet besteed.
Dat is geloof ik ook een beetje mijn probleem met al die politieke partijen die meer blauw op straat willen. De doorsnee agent in Maastricht weegt meer dan 100 kg. Kan amper fietsen, laat staan rennen. Heeft een conditie van John Bullocks en gaat zijn tijd staan te voldoen aan het controleren van fietsers op een druilerige woensdagavond in mei. Daar hoef ik er zeker niet meer van op straat. Bij het Preuvenemint en op de Carnavalsdagen zie ik ze overigens nooit fietsers controleren. En dan loopt het toch aardig blauw aan op straat. Donkerblauw. Doel alsnog bereikt.
