-
Maatschappelijke discussie
Gisteren werd bekend dat het afgelopen jaar 1300 agenten te maken hebben gehad met excessief geweld. Sommige agenten zijn zo zwaar gewond geraakt dat ze in het ziekenhuis zijn beland en dat nog los van de emotionele schade die dit met zich meebrengt. Aan een ‘hoofdcommissaris der politie’ werd gevraagd waar het nu mis is gegaan sinds de jaren ’50 toen de politie nog enig aanzien had. Dat was de tijd waarin je maakte dat je wegkwam als de prinsemarij ten tonele verscheen. Daar had de hoofdcommissaris geen antwoord op. De samenleving is in de meest brede zin verhard was zo’n beetje de enige verklaring die ik heb mogen noteren. Daarna kwam er alleen nog maar schwanzkuche. Er waren programma’s in het leven geroepen. Er werden weerbaarheidstrainingen gegeven. Het beter formeren en equiperen in potentieel agressieve situaties was een optie. Uiteraard was er de roep om meer personeel en als klap op de vuurpijl kwam er nog een maatschappelijke discussie uit de mouw. Kort samengevat worden er iedere zaterdagavond in Nederland een kleine 4 agenten het ziekenhuis ingetikt. Agenten die – omdat ze moeten wachten op de ultieme formatie en equipering – pas een opstootje bereiken als die al ver over het kookpunt heen is waarna het alleen nog maar kan ontsporen. Het is een algemeen bekend gegeven dat het vrijwel onmogelijk is om met rede een groep straalbezopen en door drugs opgefokte jongeren onder controle te krijgen. Dat is praten tegen een muur. Nee. Toch maar weer blijven proberen. Maar nu voor de verandering heel heel heel goed.
Tijdens de jaarwisseling dit jaar was er bij ons in de straat een feestje. We hebben aardige overburen, en die hadden wat vrienden uitgenodigd. Vrienden die op hun beurt ook weer wat vrienden hadden uitgenodigd. Wat gezellig begon eindigde in een nachtmerrie. Vooral voor onze overburen, maar ook voor de buurt. Om 8 uur was de groep al dermate ‘heen’ dat het oud-Hollandsch Carbidschieten voor randdebielen werd gestart. Dat is carbidschieten tussen de huizen en auto’s met een fles lampolie, een hamer en een plank voor de kop. Om 9 uur was de lol er even af en werd het feest binnen verder voortgezet. Compleet met vuurwerk in de woonkamer. Kots op de plee en soms ook in de gang en een volledig vernietigd servies op tafel. Jolige bende dus. Om 12 uur ging de hele club naar buiten om daar de auto van de vader van de overbuurvrouw van een paar prachtige afdrukken van een melkbusdeksel te voorzien en ook de straat in brand te steken. Ik heb tot 3 keer toe – op veel verschillende manieren – geprobeerd hier iets van te zeggen. Het enige waar ik maar niet aan begonnen ben was grof geweld. Weerbaarheidstraining had me hier niet heel erg geholpen. Een bus met 20 man ME en een enorm stuk hout wel. Ik had ze er erg graag persoonlijk ingemept, maar dat mag niet. De vraag is ook of het wat oplost.
Deskundigen zijn van mening dat geweld niet met geweld mag worden bestreden. Ik ben het het daar tot op zekere hoogte mee eens. In een licht-ontvlambare situatie is het niet verstandig met geweld te dreigen. Dan moet het snel en keihard gebruiken. Denk maar aan de Feyenoord supporters die agenten en beveiligers helemaal terugdringen tot in het kantoorgebouw van Feyenoord en dan als ze met de rug tegen de muur staan ineens hun pistolen trekken. Dat hadden ze dan gelijk moeten doen.
Volgens mij weet de politie precies waar het fout gaat. Er zijn volgens hen 6000 mensen in Nederland die er niet voor terugdeinzen excessief geweld te gebruiken. Dus dat betekent plannetje maken en die lui in een paar weken met de juiste hoeveelheid ME voor een maand een isoleercel in tremmen. Geen contact met de buitenwereld. En daarna ergens op een waddeneiland zonder geld en schoenen vrijlaten. Zie maar hoe je thuiskomt. Bij de volgende keer twee maanden in een isoleercel. Zielig is dat zeker niet. Dat is je verdiende loon als je een ambulancemedewerker in zijn rug aanvalt.
Die maatschappelijke discussie voegt niks toe. Dat is je reinste flauwekul. Dat is geen orgaan. Dat is gelul in de kroeg of gelul bij ‘Buitenhof’. Het is vooral het benadrukken van een verontwaardiging die je eigenlijk niet zou moeten hoeven benadrukken. Het leidt zeker niet tot gedragsverandering en helaas ook niet tot nieuwe wetgeving. Als je er een maatschappelijke discussie over wil voeren moet je dat op de enige plek doen die daar voor is en dat is de Tweede Kamer. Haal er een berg specialisten bij. Laat dat stelletje geleerden elkaar in 5 maanden volledig tegenspreken en je weet dat dat ook geen zak zal uithalen. Accepteer gewoon dat de maatschappij verhard is. Maar ga dat dan niet als een watje oplossen. Praten is leuk, maar als hulpverleners, vuilnisophalers, agenten, verpleegkundigen en leraren zonder blikken of blozen het ziekenhuis ingemept worden is het tijd voor actie. Harde actie en ‘kein geloel’.
