-
Trein maar fijn
Vroeger was alles beter. Je kent het wel. Van die oude kerels die de moderne tijd overpeinzend naar den einder staren en met een dergelijke oneliner alle ratio uit welk gesprek dan ook kunnen wegmijmeren. Hoewel ik het niet ga bestrijden, want ik denk dat vroeger veel dingen op zijn minst een stuk degelijker waren, is het natuurlijk in veel gevallen niet waar. Al valt het van sommige dingen toch tegen dat ze nog nog steeds niet beter zijn dan 60 jaar geleden.Neem nu de trein. Ik woon in Maastricht en moet voor mijn werk met enige regelmaat het land in om daar vergaderingen e.d. bij te wonen en dan ga ik, want dat is groen overheidsbeleid, met de trein. Om onduidelijke reden doe ik dat 1e klas, maar dit terzijde. De trein doet er van Maastricht naar Utrecht precies 2 uur over. Volgens de dienstregeling dan. Diezelfde treinrit kostte in 1950 ook 2 uur. Ook toen stopte de trein op dezelfde intercity-stations en reed de trein dus al ongeveer 130 km/h waar dat kon. Er gaan stemmen op, van mensen die daar overigens niet heel veel verstand van lijken te hebben, om treinen op 4 trajecten 160 km/h te laten rijden. Dat voorstel is het eerste voorstel dat ik ooit heb gehoord die aan deze tijdsduur van 2 uur mogelijk enige verandering zou kunnen brengen al vermoed ik dat het spoorwezen (dat is een ongrijpbaar moloch die met geen kanon een meter naar voren dan wel naar achteren wil wijken) hier suïcidaal voor zal gaan liggen en daar kan ik mij voor de verandering wel wat bij voorstellen.
Toen ik een klein manneke was woonden er in Nederland ongeveer 13 miljoen mensen. Fluitsma en van Tijn hadden het over ’15 miljoen mensen’ en nu (ruim 15 jaar later) wonen er bijna 17 miljoen mensen in Nederland. Prima hoor, maar die mensen moeten zich wel verplaatsen. Het liefst evenredig over het land, maar dat gebeurt dus niet. Dagelijks verplaatst het zuiden zich naar het noorden en vice versa en eenzelfde beweging is waarneembaar op de horizontale en diagonale as met Utrecht CS als epicentrum van alle OV-ellende. Miljoenen treinreizigers en automobilisten per dag. In 1950 deed je er met de auto een kleine 2 en een half uur over om van Maastricht naar Den Bosch te reizen. Er waren amper snelwegen en echt opschieten deed dat dus niet. Met de komst van brede snelwegen nam ook de drukte toe dus schoot het nog steeds niet op. In de jaren 80 werd de maximumsnelheid verhoogd van 100 naar 120 en onlangs zelfs naar 130 km/h. Niet dat het je overdag veel helpt, maar er zijn momenten waarop je nu daadwerkelijk sneller van het zuiden naar het noorden kunt reizen.
De trein doet aan de progressie niet mee. Wel met modernere treinstellen met televisies of vergaderhoeken, WIFI-internet of stopcontacten voor laptops. Spitsvondsten die allemaal 2 maanden na de introductie slachtoffer werden van hun eigen onzinnigheid. Op de stopcontacten (die alleen in de eerste klas aanwezig zijn) na waren het stuk voor stuk rare ideeën die of achterhaalt of niet hufterproof genoeg waren. En hufters zitten er genoeg in de trein. In Frankrijk, en later ook in alle andere Europese landen, zijn ze al heel vroeg begonnen met het moderniseren van het spoornet. Niet alleen met meerdere sporen, maar ook met sporen voor hogesnelheidstreinen. In Nederland is dat natuurlijk wat lastiger omdat ons land vrij dicht bevolkt en bebouwd is, maar we hebben het nooit geprobeerd. En terwijl de bevolking groeit en de vraag naar mobiliteit (en het liefst de milieuvriendelijke variant hiervan) stijgt blijven de vervoersproducten hetzelfde. Tenzij er slecht weer voorspeld is natuurlijk, want dan zet de NS – uit organieke onkunde – direct een light dienstregeling in om een chaos op het spoor te voorkomen. Kunt ook geen treinen laten rijden, dan is er ook nooit chaos op het spoor.
Toen ik in de vijfde klas van de lagere school zat kreeg ik in de klas een poster waarop een doorkijk werd gegeven naar de toekomst van de spoorwegen. Het spoor zoals wij kennen bestond niet meer. Alle treinen reden op monorails en ook het busvervoer was hypermodern met lightrail achtige cabines die het vervoer van station naar de uiteindelijke plaats van bestemming voor hun rekening namen. Het was volgens mij een beeld van het jaar 2000, maar nu anno 2013 ziet de wereld er amper anders uit de toen. De trein is wat flitsender, maar dan alleen qua uiterlijk. Monorails zijn wel, maar afgezien van het prestigieuze karakter zijn ze alleen in Japan de experimentele fase ontstegen. De kosten zijn zo hoog dat het vrijwel zeker is dat ze in Nederland voorlopig niet te zien zullen zijn. Tenzij je de monorail in het ‘Land van Laaf’ in de Efteling ook tot deze categorie rekent natuurlijk.
